Το 2022 σημείο καμπής για το Ευρώ

         

Όσο η οικονομία της ΕΕ θα καταρρέει,οι κοινωνίες της θα είναι σε αναταραχή,αυτή θα μιλάει και όχι ως ενιαία οντότητα για την Ουκρανία (που με το ΝΑΤΟ & τους νεοναζί του Λβοφ δημιούργησαν από το 2014, αλλά το 2022 δεν καθορίζεται στην χώρα πλεόν από τμήματα της ΕΕ, ούτε από το τότε ελεγχόμενο από το σκληρό πυρήνα του Βατικανού που τότε είχε ακόμα τις επιδράσεις του ο πρώην Πάπας Βενέδικτος, αλλά από δράκα από φανατικούς Καθολικούς της Πολωνίας και της Ουσάσιγκτον, αλλά και Προτεστάντες Αμερικανούς των Δημοκρατικών που σήμερα είναι πολιτική και οικονομική προέκταση των πετρελαιάδων του Τέξας),την Τουρκία του Ερντογάν, που τάχα μου δήθεν έχει μεγαλύτερα προβλήματα(κάτι που στην πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνεται), ενώ το κρύο, η πανδημία, η φτώχεια και η σταθερή εργασία θα πηγαίνουν περίπατο και μάλιστα με βάδην, σε όλο το πλέγμα και το οικοδόμημα της ΕΕ.
Το τι γίνεται στη Γαλλία του «Δημοκράτη» Μακρόν από τις καθημερινές διαδηλώσεις στο εσωτερικό παίζει να μην το μάθουμε και ποτέ και στην πραγματικότητα δεν θα το μάθουμε ποτέ και τον οποίο παρουσιάζουν ως «μεγάλο Ηγέτη και Ειρηνοποιό τα ΜΜΕ της πατρίδας μας, κάτι που φυσικά όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Οι δολοφονίες του Γαλλικού Ιμπεριαλιστικού Στρατού και της Λεγεώνας των Ξένων στο Σαχέλ, μάλλον κρύβεται επιμελώς κάτω απ΄το χαλί της Ιστορίας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο εν λόγω και άνθρωπος του Γαλλικού Τραπεζικού συστήματος βρίσκεται στη λάθος θέση, στο πιο άκυρο χρονικό διάστημα που είναι και μεταβατικό, αν τον δούμε στο δεύτερο γύρο, θα τον δούμε γιατί οι αντίπαλοι του είναι πολυδιασπασμένοι(από την συντηρητική Πεκρές, τον Ριζοσπάστη κι «Αριστερό» σοσιαλδημοκράτη Μελανσόν, τον Ακροδεξιό Ζεμούρ, την επίσης Ακροδεξιά Λεπέν, για το Σοσιαλδημοκράτη Αν Ινταλγκό και Δήμαρχο των Παρισίων ούτε λόγος φυσικά, καθώς δεν προβλέπεται να ξεπεράσει το 3,5-4%), αλλά ο δεύτερος γύρος θα είναι υπέρ του μόνο αν βρει απέναντι του, τον Ζεμούρ, η τη Λεπέν, αν όμως είναι η Πεκρές, η ο Μελανσόν, μάλλον δεν έχει καμία τύχη, επιφέροντας ειδικά με το δεύτερο ένα τελειωτικό χτύπημα στο ήδη προβληματικό ελέω α)Ευρώ & β)Πανδημίας χτύπημα σε αυτό.

Τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στο Στρασβούργο(που παίζει το ρόλο του λαγού και του τελάλη), έχουν χάσει τη μπάλα στην κυριολεξία, μαζί με τα αυγά και τα πασχάλια, καθώς οι αντιθέσεις του Καπιταλισμού, αναδείχνονται με όρους της δεκαετίας της Θάτσερ και με τους όρους της Σχολής του Σικάγο.
Όμως όλα αυτά στέρεψαν, ανήκουν σε μια άλλη εποχή τότε που το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο είχε πόρους κοιτώντας στα αποθεματικά των τραπεζών των πρώην Σοσιαλιστικών χωρών και μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση σε αυτές έκαναν πλιάτσικο στα εν λόγω αποθεματικά τους, οι επιχειρηματίες της Δύσης συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής Αστικής Τάξης.
Τώρα δεν υπάρχει κάτι, η Ουκρανία είναι φαλιμέντο από την εποχή του Ποροσένκο και η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα κι αφού κατάφεραν να αυτοκτονήσουν την βιομηχανική παραγωγή και να μετατρέψουν την ΕΕ σε μια Ήπειρο Υπηρεσιών, κατέστρεψαν ένα ολόκληρο τραπεζικό σύστημα & η πανδημία το επιβεβαίωσε, χωρίς να υπάρχει καμία επιστροφή, πατεντάροντας την μεγαλύτερη κομπίνα και φούσκα των χρηματοικονομικών της λεγόμενης «Πράσινης Οικονομίας».
Στην πραγματικότητα, «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις», δηλαδή δεν έχει καν λήξει ο συναγερμός των κρίσεων του 2008,του 2014 & του 2019,σκάει και η πανδημία, οδηγώντας το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα, εκεί που από μόνο του όδευε, στο γκρεμό, απλά τα πράγματα επιταχύνθηκαν, ωστόσο οι «σώφρονες» νόες της ΕΕ συνεχίζουν να επιταχύνουν τον αποπληθωρισμό και να αποστραγγίζουν οικονομίες της περιφέρειας πληθωρίζοντας τες ελεγχόμενα και κυρίως των πρώην σοσιαλιστικών κρατών, τιμωρώντας τες, για το παρελθόν τους.
Να σημειώσουμε εδώ πέρα, ότι η Λ.Δ της Κίνας, σταμάτησε να αγοράζει Ευρωπαϊκά ομόλογα κυρίως για λόγους πολιτικούς, μιας και με την εκλογή Μπάιντεν στις ΗΠΑ, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, άρχισαν να θέτουν ζητήματα για την Ταϊβάν, για τους Οϊγούρους και για το Θιβέτ, πράγμα που στοίχισε οικονομικά για την ΕΕ, καθώς άνοιξε μια ακόμα πληγή στα σωθικά της.
Τουτέστιν και με και απλά λόγια, η χιονοστιβάδα που θα έρθει από το Σεπτέμβρη και έπειτα, θα θυμίζει πολιτικά στην Ελλάδα τουλάχιστον, κάτι από το Νοέμβρη του 2011, όπου ΝΔ, Κινάλ & Ελλ. Λύση θα αναγκαστούν να συγκυβερνήσουν, γιατί λήγει η κατάσταση «δημοσιονομικής χαλαρότητας»(που αντικειμενικά ποτέ δεν υπήρξε)& θα σκάσει νέα κρίση ακόμα μεγαλύτερη, αν δεν έχει σκάσει κάτι άλλο έως τότε, μιας και για προοπτική εκλογών πριν το Καλοκαίρι του 2023 δεν διαφαίνονται πουθενά στο Ορίζοντα, όσο κι αν θέλουν οι κυβερνητικές δεξαμενές σκέψεις να τις επιταχύνουν, αλλά αν γίνουν, πάλι το ίδιο σχήμα θα καλεστεί να συγκυβερνήσει…
Αν πραγματοποιηθεί το πρώτο, η το δεύτερο σενάριο, θα το δείξει το μέλλον, ωστόσο αυτό που διαφαίνεται ξεκάθαρα, είναι ότι η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει είτε μέσα από εκλογές, είτε λόγω εκτάκτων αναγκών, θα είναι αυτή που θα πάρει μέτρα, σε μια περίοδο που δεν προβλέπεται οικονομικά σταθερή και θα επιφέρει και τη μεγαλύτερη κρίση μετά από αυτή του 1929-1933 και φυσικά μετά το Β’ ΠΠ!!!
Σε αυτή την κρίση, αλλά και σε σχέση με όλες αυτές της προηγούμενης & προ-προηγούμενης δεκαετίας, η καταπόνηση θα είναι σκληρότατη, με αποτέλεσμα οι προηγούμενες να μοιάζουν με παιδική χαρά, όσο σκληρές κι αν ήταν κι αυτές.
Συμπεριλαμβανομένων και των προηγούμενων φλεγμονικών συμπτωμάτων στο σώμα όλων των Ευρωπαϊκών Κοινωνιών, που έχουν επιφέρει οι Καπιταλιστικές Κρίσεις, οι εδώ δεξαμενές σκέψεις το γνωρίζουν καλά & δεν είναι τυχαίο ότι εξοπλίζουν &μπουκώνουν τις δυνάμεις καταστολής& ξαναζεσταίνουν το παρακράτος, ενώ στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους κρίνεται η νέα πραγματικότητα μετά το € και μετά την ΕΕ, στην αμέσως επόμενη φάση που θα έρθει νομοτελειακά και θα ακούσει στον κοινό παρονομαστή Ελληνοτουρκική συνεργασία.
Στην ΕΕ πολύ περισσότερο, ξέρουν ότι ο κόσμος των ομόκεντρων κύκλων, που βρίσκεται παντού στην ΕΕ, είναι σε δυσχερή θέση και δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι οι λαοί τους βρίσκονται στα κάγκελα και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει!!!
Μερικά από τα τρανταχτά παραδείγματα είναι Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ουγγαρία και η Πολωνία και δείτε τι μέτρα πήρε η ΕΕ, εναντίον των Λειτουργών του Δικαιακού σύστήματος της της τελευταίας, με κάτι πρόστιμα Μαμούθ, να περιμένουν στην Κομισιόν για την Βαρσοβία.
Γενικός είναι ηλίου φαεινότερο, ότι μπορεί να μυρίζει μπαρούτι παντού, αλλά για να πραγματοποιηθεί κάποιος πόλεμος, πρέπει να υπάρχουν οι εξής τρεις προϋποθέσεις νίκης για κάθε πλευρά, πράγμα που το γνωρίζουν όλοι πλέον:
“Στον πόλεμο νικά όποιος διαθέτει:
α) Περισσότερες εφεδρείες,
β) Περισσότερες πηγές δύναμης,
γ) Περισσότερη σταθερότητα στη λαϊκή μάζα”.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, κανένας από τους παραπάνω παράγοντες και τίποτα από αυτά δεν διατίθενται από ένα ΝΑΤΟ που δεν έχει ούτε λόγο ύπαρξης, ούτε ενδιαφέρει τόσο το Γερμανικό Κεφάλαιο, όσο και το Γαλλικό(το βασικό πυρήνα της ΕΕ), δεν συζητάμε για το Βρετανικό, που αμφότερα κοιτάζει πότε στον προαιώνιο σύμμαχο και ταυτόχρονα αντίπαλο τις ΗΠΑ, αλλά και τις χώρες της δικής της μέχρι πρότινος Βρ. Κοινοπολιτείας, που απ΄τη μια χτίζουν συμμαχία με τις πρώτες, ενώ ταυτόχρονα χτίζουν εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα, με ότι αυτό συνεπάγεται!
Κλείνοντας την μεγάλη ομολογουμένως εισαγωγή και για να μην μακρηγορούμε άλλο, ο Χειμώνας αυτός σε σχέση με τον επόμενο θα είναι η μέρα με τη νύχτα, αν δεν είναι μαύρα μεσάνυχτα αρχής γενομένης από το Φθινόπωρο του 2022.
Τουλάχιστον για φέτος και με το χιόνι που ίσως επέλθει μετά το 2017 και πάλι στο αστικό μας κέντρο(τα Χανιά δηλαδή), θα μας φέρει ενδεχομένως και μια άσπρη μέρα, αφού ακόμα έχουμε θέρμανση ακόμα και λειψή, με σόμπες της δεκαετίας του 1960, το τι μπουργιουρντί όμως θα έρθει και θα επακολουθήσει από εκεί και μετά είναι ένα άλλο θέμα.
Τουλάχιστον ακόμα κάτι έχουμε, γιατί για του χρόνου, θα έχουμε στο τραπέζι τα εύγευστα και θρεπτικότατα αμελέτητα του ταύρου σημειολογικά στο τραπέζι και μάλιστα άψητα κι αυτά και προφανώς όχι για βρώση. Αυτά πραγματολογικά, θα είναι οι τρεχούμενοι λογαριασμοί, που μάλλον θα αδυνατούν να πληρωθούν και με ένα πληθυσμό μειωμένο κατά μια μικρομεσαία πόλη, για να είναι ο πληθωρισμός πλήρως προσανατολισμένος, προσαρμοσμένος και ελαχιστοποιημένος, με τις οδηγίες του «χαμαιτυπείου», της ΕΕ δηλαδή, που μπορεί να πνέει τα λοίσθια, αλλά την ίδια στιγμή στους υπηκόους της, πνέει πνέει μένεα εις βάρος τους. Και μιας και βρισκόμαστε σε μεταβατική φάση, όπου νομοτελειακά πρέπει να καταστραφούν παραγωγικές δυνάμεις και να υπάρξει μετάβαση στη νέα οικονομική φάση, όλα θα αναπτυχθούν γρήγορα και άμεσα !!!

Το Δόγμα του χαμηλού πληθωρισμού, αναζητάει πληθωριστικές τάσεις στην Περιφέρεια και με μαστίγιο και με καρότο

Παρότι η σκληρή δημοσιονομική πολιτική, είναι ο βασικός και κεντρικός άξονας της συνθήκης του Μαάστριχτ, αλλά και των επακόλουθων συνθηκών, η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα γνωρίζει ότι σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, υπάρχει ένας σοβαρός προβληματισμός στη ρευστότητα, ανεξάρτητα της όποιας κοπής μεγάλης μερίδας χρημάτων που πραγματοποιήθηκε και στην αμέσως επόμενη, που δεν θα είναι και τελευταία.
Με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να δημιουργήσει πρόσφορες συνθήκες πληθωριστικών τάσεων και φαινομένων, με επίκεντρο την περιφέρεια που βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης, η οποία είναι ευεπίφορη λόγω εθνικού χρήματος τόσο σε πληθωριστικές τάσεις, όσο και στην απορρόφηση των κραδασμών και για την Ευρωζώνη(κυρίως για αυτή) και για την ίδια την Περιφέρεια.
Οι χώρες που θα κληθούν ξανά να αναλάβουν εντός της ΕΕ τα παραπάνω μέτρα, θα είναι αυτές, όπου η βιομηχανική παραγωγή(δηλαδή όλες οι πρώην σοσιαλιστικές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης), αποτελεί την κεντρομόλο δύναμη τους.
Με τον τρόπο αυτό και παράλληλα με το έτσι κι αλλιώς χαμηλής εκμίσθωσης μεταβλητό κεφάλαιο(που είναι το εργατικό δυναμικό των εκεί χωρών), θεωρητικά το Ευρωπαϊκό Κεφάλαιο δύναται να αναπτύξει ικανά ποσοστά κερδοφορίας και κατ΄επέκταση και ρευστότητας. Δηλαδή να τονωθεί η παραγωγικότητα και να αυξηθούν οι εξαγωγές, για να μπορούν να αποπληρωθούν τα κεφάλαια και οι τόκοι στους Κινέζους Επενδυτές(που είναι το ίδιο το Κινεζικό Κράτος), όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ενώ ταυτόχρονα στο κέντρο της Ευρωζώνης, να καλυφθούν τα προβλήματα που δημιουργεί ο χαμηλός πληθωρισμός, εδώ έχουμε και το μαστίγιο και το καρότο σε ταυτόχρονη διάταξη και δράση.
Μπορεί οι Κεντρικές τράπεζες να μείωσαν τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια στο μηδέν, στις χώρες της Ευρωζώνης(αυτό το σχεδίαζαν εξάλλου προγενέστερα της πανδημίας), αλλά εκεί που γύρισαν, στα αρνητικά επιτόκια, είναι οι χώρες που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη, ούτως ώστε, αυτά να μεταφράζονται σε δάνεια, στα επενδυτικά προγράμματα της ΕΕ, με στόχο την λεγόμενη «πράσινη οικονομία» για την επόμενη δεκαετία, αλλά κι εκεί την πρωτοκαθεδρία έχουν οι ΗΠΑ και η ΛΔ της Κίνας και το σενάριο να συρθεί το χαλί σε μια απ΄τις δυο αυτές χώρες και τη θέση τους να πάρει η όποια ΕΕ συνεχίζει να υπάρχει, είναι τόσο απίθανο σενάριο, όσο να δύσει ο Ήλιος απ΄την Ανατολή.
Οι τρεις κατά βάση κανόνες που γίνεται αυτό, κάνοντας τα στελέχη της Κομισιόν να στέργονται ωσάν λυσιμέριμνοι είναι θεωρητικά πάντα, οι τρεις εξής παρακάτω:
α) Η Αύξηση των Εξαγωγών, που θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία Ρευστότητας.
β) Η Αύξηση του ποσοστού εκμετάλλευσης του μεταβλητού Κεφαλαίου, μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας και όχι μόνο αυτής, που θα έχει ως αποτέλεσμα, τη δημιουργία ικανού ποσοστού κερδοφορίας.
γ) Η Δημιουργία ισολογισμών δανειακής ανατροφοδότησης των αποθεματικών των τραπεζικών ιδρυμάτων της Ευρωζώνης, με ακόμα περισσότερο χαμηλότοκα ομολογιακά δάνεια και με όρους χρηματοοικονομικής μόχλευσης (financial leverage), από τα «ευάλωτα» τραπεζικά παραρτήματα της Περιφέρειας, που θα έχει ως αποτέλεσμα , χρημάτο-οικονομικού ισοζυγίου για την πληρωμή των επιτοκίων εξωτερικού δανεισμού(εκτός των χωρών της ΕΕ δηλαδή) και την ακόμα μεγαλύτερη ανατροφοδότηση της κερδοφορίας, δια μέσου συναλλάγματος, από εκεί δηλαδή που η Θετική Χρηματοοικονομική Μόχλευση, δηλαδή, ο βαθμός απόδοσης των ιδίων κεφαλαίων είναι μεγαλύτερος από αυτόν του συνολικού Κεφαλαίου και το περιθωρίου ασφάλειας θα έχει αυξητικές τάσεις.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στην ΕΕ και στο τραπεζικό της κορμό, ήταν στόχος από τις μητρικές συνθήκες, αλλά λόγω του μεγάλου όγκου των δανείων και τις στασιμότητας σε καταθέσεις και επενδύσεις στις Retail Banks, ήδη από το 2006, ήταν σε σταθερά ουδέτερη και μετά το 2008 αρνητική χρηματοοικονομική μόχλευση, το πρόγραμμα βάδιζε σημειωτόν.
Τώρα μάλλον επήλθε το πλήρωμα του χρόνου, καθώς επέκτειναν τους ισολογισμούς τους σε επίπεδα τα οποία προηγουμένως θα θεωρούνταν αδιανόητα και «ο σώζων εαυτός σωθήτω», ωστόσο αυτή η επέκταση δεν θα γίνει παντού.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υπήρξε ιδιαίτερα επιθετική. Τα επιτόκια καταθέσεων σε ευρώ είναι -0,5% και ο ισολογισμός της ΕΚΤ είναι φορτωμένος με 8,5 τρισεκατομμύρια ευρώ (9,66 τρισεκατομμύρια δολάρια) σε περιουσιακά στοιχεία, τέσσερις φορές περισσότερα απ’ ό,τι στις αρχές του 2015.
Εκεί που η ΕΚΤ διαφέρει από τις άλλες κεντρικές τράπεζες είναι ο έτερος στόχος της, ο οποίος σπάνια δηλώνεται ρητά: να διατηρήσει το σχέδιο του ευρώ εντός τροχιάς, αποτρέποντας την απότομη άνοδο των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων που έχουν εκδοθεί από τα ασθενέστερα μέλη της.
Αυτό και μόνο με τους απλούς οικονομικούς νόμους, αποδείχνει «του λόγου το ασφαλές», καθιστώντας το ευρώ ως το λιγότερο σταθερό νόμισμα που αντανακλά μόνο θεωρητικούς, χρηματο-οικονομικούς κανόνες που δε βασίζονται πουθενά.

Το τέλος των προσδοκιών, μπροστά στα απροσπέλαστα αδιέξοδα

Παρότι ο συνολικός πληθωρισμός κινήθηκε στο 5% τον Δεκέμβρη του 2021, το ίδιο συνέβει και σε ετήσια βάση.
Αυτό ανακοίνωσε η Eurostat στις 7 Γενάρη, όπου είναι και το υψηλότερο επίπεδό πληθωρισμού στην ιστορία του εικοσάρχονου ευρώ, κατά ένα περίεργο λόγο, η ΕΚΤ δεν σταμάτησε να κηρύττει σε όλους τους τόνους και να ισχυρίζεται ότι αυτή η αύξηση είναι βραχύβια και απολύτως προσωρινή.
Η ΕΚΤ με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να προσποιηθεί ότι τα εξαιρετικά χαμηλά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επιτόκια στην Ευρωζώνη, καθώς και τα κατά αυξητική τάση επιτόκια, κυρίως εκτός Ευρωζώνης, μπροστά στη μαθηματική θέση της σχέσης, των παραπάνω προβλημάτων, θα είχαν ως στόχο την λύση τους σε σταθερό οικονομικό ορίζοντα, μάλλον είναι φρούδες ελπίδες, αν δεν είναι Χίμερες.
Με το να προσπαθήσουν να ανεβάσουν τον πληθωρισμό στη μια βάρκα κάπου πάνω από το 6,5% πολύ περισσότερο από την άλλη [(η οποία θέλει να κρατηθεί με νύχια και με δόντια, κάτω από από το κρίσιμο 3,5%, αλλά να ξεπερνάει οριακά το 4,5%), η ακόμα χειρότερα, μέσα στα 27 μέλη και τα 27 να έχουν διαφορετικό πρόσημο θετικό η αρνητικό, με πολύ μεγάλες μάλιστα αποκλίσεις στις μεταξύ τους διαφορές], η απόσταση της ελλιπέστατης πρόβλεψης από άποψη αγνώστων, η αστάθμητων παραγόντων(όπως το ενεργειακό πρόβλημα που μόλις πριν λίγες εβδομάδες έσκασε και προέκυψε), συνεχώς διευρύνεται κι αυξάνει. Κατά τον ίδιο τρόπο, ανοίγει ακόμα περισσότερο, η διαφορά ανάμεσα στη θεωρητική θέση από την πραγματική, με τον μεσοσταθμικό πληθωρισμό να ξεπερνάει το μ,ο του 5,5% σε πρώτη φάση και αυτό δεν οφείλεται στις χώρες εκτός Ευρωζώνης, αλλά κυρίως στις εντός, ενώ στις τελευταίες ακόμα δεν έχει πέσει στα χέρια, η καυτή πατάτα.
Η πρόσφατη πληθωριστική άνοδος έχει «σκοτώσει» κάθε προσδοκία και μέχρι το τέλος του Χειμώνα, που στην Β. Ευρώπη κρατάει περίπου μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη, έχουμε ακόμα δρόμο, σημαίνει και το τέλος των αυταπατών, οι οποίες θεωρητικά θα λειτουργούσαν ετεροβαρώς προσφέροντας δωράκια οι εκτός Ευρωζώνης, στους εντός, αλλά το μάρμαρο θα λειτουργήσει αμφοτεροβαρώς και το δωράκι, μάλλον θα είναι βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια τόσο της Ευρωζώνης και το €, όσο και της ίδιας της ΕΕ.
Δεδομένων των σημερινών απρόβλεπτων συνθηκών, ειδικά αν προκύψει και ζήτημα «εξ Ο(κ)υρανών», το μέλλον θα αποτελέσει έναν δυσεπίλυτο γρίφο και ένα εξίσου σκληρότατο «γόρδιο δεσμό», όπου οι λύσεις που προτείνει η ΕΕ σε κάθε κράτος μέλος, για επιδότηση «πράσινων συσκευών» εντός του 2022, όχι μόνο δε θα επιλύσει το παραμικρό εκ των προβλημάτων, αλλά θα επιφέρει:
α) αρνητικά ποσοστά κερδοφορίας
β) Μείωση του ισοζυγίου των εξαγωγών έναντι των εισαγωγών, και
γ) η Χρηματοοικονομική Μόχλευση, θα πάψει να είναι, όχι μόνο θετική, αλλά και ουδέτερη παρουσιάζοντας, αρνητικό πρόσημο.
Το αποτέλεσμα των όποιων ρυθμίσεων νομισματικής πολιτικής θα προβεί αρνητικό, καθώς η απαραβίαστη και σκληρή αδιαλλαξία της ΕΚΤ ακουμπάει σε δομικά προβλήματα της ίδιας της λειτουργίας της ΕΕ.
Το πρόβλημα ανάμεσα στην Ευρωζώνη και τις χώρες εκτός του €, μετακυλίεται πλέον και μάλιστα εκθετικά, μόνιμα, σταθερά και μάλλον ανεπιστρεπτί και στο εσωτερικό της πρώτης(βλέπε Ευρωζώνη), ειδικά στις ασθενέστερες οικονομικά χώρες όπως η Ελλάδα, όπου από το Καλοκαίρι του 2019, μέχρι σήμερα, όλοι οι δείκτες είναι στο χειρότερο βαθμό από το 1996 και έπειτα.
Για παράδειγμα το εξωτερικό χρέος της χώρας μας, έχει σπάσει κάθε ψυχολογικό όριο, ξεπερνώντας τα 231% του ΑΕΠ ήτοι τα 382 δις, έχοντας ξεπεράσει ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, περνώντας στην πρωτοκαθεδρία των πλέον χρεωμένων χωρών του πλανήτη, μέσα σε 2,5 χρόνια διακυβέρνησης από τη υπό τον σημερινό Πρωθυπουργό, καθιστώντας τον έμμεσο έλεγχο των κυβερνήσεων-δανειοληπτών, σε άμεσο, δηλαδή σε νέα και μάλιστα άμεση δημοσιονομική σκλήρυνση.

Ο στόχος που θέτουν επιτακτικά οι χώρες του Βορρά και οι οποίες κινούν τα οικονομίστικα νήματα για βραχυπρόθεσμα επιτόκια υψηλότερα, μάλλον δεν θα φέρει το παραμικρό αποτέλεσμα, ούτε φυσικά αν γίνει μεσοπρόθεσμο, ειδικά σε ένα τραπεζικό σύστημα που κατά το ήμισυ, ανήκει στο Retail Banking, δηλαδή δεν έχει κανενός είδους μέλλον, αν δεν συγχωνευθεί και αιμοδοτηθεί ξανά, αλλά κατά τους ειδικούς μόνο η πλήρης Κρατικοποίηση τους και η διαγραφή των χρεών μέχρι ένα χρονικό όριο, θα μπορέσει να φέρει κάποια αποτελέσματα, που μάλλον θα είναι επουσιώδη κι αυτά και είναι κάτι που δεν προβλέπεται από τις μητρικές Ευρωσυνθήκες, με αποτέλεσμα να δούμε αυτή την πίεση ανοίγει την πόρτα για αυξήσεις επιτοκίων, ίσως ακόμη και στα τέλη του 2022 και μάλιστα και πάλι δυαδικά.

Η Ιταλία και οι υπερχρεωμένες χώρες στην εντατική

Το σκεπτικό για ένα νέο σύμφωνο σταθερότητας έχει ήδη τροχοδρομηθεί και υπολογίζεται μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη του 2022, αν και οι νεότερες προβλέψεις, ακόμα και οι πλέον αισιόδοξες το οδηγούν κάπου στα μέσα του Καλοκαιριού, δηλαδή, δυο μήνες νωρίτερα, μιας και τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τις προϋπολογισμένες εικόνες και δεδομένου ότι και οι αγορές ομολόγων μπαίνουν στο μικροσκόπιο, επιφέροντας μια εξπρές επικαιροποίηση.
Η ΕΚΤ εδώ και καιρό αναβάλει όπου μπορεί και τροχοπεδεί επίσης όσο το δυνατόν πιο εκκωφαντικά, κάθε προσπάθεια επέκτασης του ισολογισμού της, σε αντίθεση με τις θριαμβολογίες και τις γραμμές του πάλαι ποτέ «επιτυχημένου» παρελθόντος, που κατά τα φαινόμενα, οριστικά και αμετάκλητα ανήκει στο παρελθόν, όταν έκαναν πλιάτσικο στο υγιές τραπεζικό τους σύστημα που οικοδομήθηκε επί Σοσιαλισμού μέχρι το 1989, οδηγείται σε δομικά αδιέξοδα που δε μπορούν να βρουν λύση.
Με τα αγκάθια της πανίσχυρης και βιομηχανικής Ιταλίας που βρίσκεται στο 155% του ΑΕΠ, σχεδόν +50% σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία και της χώρας μας, που από το καλοκαίρι του 2019 κι αυτή πηγαίνει με σπασμένα τα φρένα και με ασύλληπτα ιλιγγιώδεις ταχύτητες προς επικίνδυνες λεωφόρους, αν όχι σε χαντάκια και δεν προβλέπεται κανενός είδους φρένο(ήδη το έλλειμμα για το 2021, έφτασε στο -7%, και οι προβλέψεις για το 2023 μιλούν για -9,5%), σε γενικές γραμμές, η ΕΚΤ, από το εγγύς παρελθόντος, παραθέτει τρία αμυντικά προγράμματα που δεν έχουν προτάξει καμία σοβαρή αμυντική επιτυχία:
α) Το μακροχρόνιο Πρόγραμμα Αγοράς Περιουσιακών Στοιχείων (APP).
β) Το Πρόγραμμα Αγορών Έκτακτης Ανάγκης Πανδημίας (PEPP),
Γ) Το Πρόγραμμα με τον τίτλο «στοχευμένες πράξεις μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης» ή TLTRO.
Δογματικά οι παραπάνω τρεις τρόποι δεν είναι κάτι άλλο, από τρόπους με τους οποίους πραγματοποιούνται ανταλλαγές χρεογράφων και οικονομικών ρύπων, αλλά και αγορές ομολόγων, ωστόσο κατάσταση με αυτού του είδους τις γραφειοκρατικές και δογματικές μέθοδες δεν μπορεί τίποτα σοβαρό να επιλυθεί, γιατί οι Κινέζοι, ούτε αγοράζουν, ούτε προτίθενται να το κάνουν και ο λόγος προαναφέρθηκε στον πρόλογο.

Παρότι η Πορτογαλία, η βρίσκεται στο 118%, η Ισπανία στο 96%, η Γαλλία στο 98% το Βέλγιο στο 105% του χρέους επί του ΑΕΠ, ο πρώτος και μεγάλος ασθενής είναι η Ιταλία, ανεξάρτητα, ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της είναι εσωτερικό, αυτό πρακτικά θα σήμαινε, ότι η όποια κυβέρνηση συναινούσε με τον Ευρωπαϊκό μονόδρομο, θα μετακύλιε τη ζημία στους πολίτες της, πράγμα που επ’ ουδενί δεν φαντάζει πραγματικό σενάριο.
Παρότι επίσης η Ελλάδα δεν έχει αντίπαλο, όχι μόνο μέσα στην Ευρωζώνη, αλλά Παγκοσμίος, το ΑΕΠ της Ιταλίας είναι 1,986 τρις Δολάρια, της Ελλάδας είναι κάτω από 180 δίς Δολάρια, ανεξαρτήτως ότι κάθε χρόνο από τα μέσα του 2019 έχει χάσει άλλα 16 δις, το ΑΕΠ της Ιταλίας είναι 11 φορές μεγαλύτερο και είναι η τρίτη μεγαλύτερη Οικονομία της ΕΕ.
Μια δεύτερη λύση, που παρότι δεν φαντάζει ακόμα κοντινή, για την μεγαλύτερη υπερχρεωμένη Οικονομία του Πλανήτη, την Ελληνική Οικονομία, κυρίως λόγω του πολύ μικρού μεγέθους της ως τέτοια, είναι περισσότερο κοντά στην Ιταλίας, αρχικά με μια έξοδο από το ευρώ και στην επόμενη φάση στην έξοδο από την ΕΕ.
Από αυτήν την οπτική που κυοφορείται και πολιτικά στην γείτονα χώρα, θα είχε μάλλον ευεργετικά γι αυτήν πλεονεκτήματα, όπως της επιβολής κόστους, σε πιστώτριες χώρες όπως η Γερμανία, με ένα σύστημα «διακανονισμού», που πρακτικά σημαίνει διαγραφή μέρους του χρέους και των απαιτήσεων του, λόγω ανικανότητας εξόφλησης του.
Υπάρχουν και κάτι αόριστες και απροσδιόριστες σκέψεις, για δήθεν μεταφορά του στις Καλένδες, σε ένα γραφείο της ΕΚΤ με υποθηκευμένες δημόσιες υπηρεσίες, που θα αποδίδουν ένα ελάχιστο μέρος, ως πάγια υποχρέωση που θα κοιτάζει στο διηνεκές, πράγμα που δείχνει και τις αδυναμίες της ΕΕ, όχι μόνο να μη λύνει προβλήματα, αλλά να τα σπρώχνει σε ακόμα νεότερα και μεγαλύτερα καθιστώντας τα, εις τους αιώνας, των αιώνων άλυτα και προβληματικά.
Ακόμα και η σιωπηρή μεταφορά του Ιταλικού χρέους, από το 2007 και μετά στην Ευρωζώνη, θα έβρισκε τη Γερμανία απέναντι σε μια οποιαδήποτε τέτοια κίνηση, όπως και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν στην χειρότερη περίπτωση ένα χρέος που δεν ξεπερνά το 25% του ΑΕΠ σε καμία από αυτές και όλες μαζί έχουν και τις φορτώνουν περισσότερο πληθωρισμό, πάντα για τη σωτηρία της Ευρωζώνης, όπου πολλές εξ αυτών, ζορίστηκαν περικόπτοντας τα όποια χρέη τους προκειμένου να ενταχθούν στο ευρώ, σε όσες τουλάχιστον μπήκαν σε αυτό.
Το χρήμα είναι εμπόρευμα και αντάλλακτικό ισοδύναμο, που εκφράζει την κοινωνική αφηρημένη εργασία, συνεπώς εκφράζει και τις σχέσεις παραγωγής των εμπορευματοπαραγωγών, που σε μια οικονομία αχταρμά, όπως αυτή της ΕΕ, αυτό που εκφράζεται, είναι οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις μια οικονομίας πολλαπλών ταχυτήτων, όπου η κάθε μια από αυτές προσπαθεί να σώσει την κερδοφορία της κυρίαρχης επιχειρηματικής τάξης εις βάρος των άλλων και να μειώσει το βαθμό εκμετάλλευσης των διακρατικών εμπορευματικών σχέσεων με θύμα την εργατική της τάξη που πληρώνει το μάρμαρο και μάλιστα πολύ ακριβά.
Ωστόσο αυτό που επιβεβαιώνει τη σαθρότητα της υπόσταση του €, είναι οι εξής πέντε λειτουργίες του, που στην προκειμένη περίπτωση, όλες πραγματοποιούνται, εντός η εκτός Ευρωζώνης γιατί:
α) το χρήμα, όπως κάθε χρήμα, αποτελεί το μέτρο της αξίας όλων των εμπορευμάτων και στην προκειμένη, ο κοινός παρονομαστής ενισχεύεται με πάρα πολλούς αριθμητές, επιφέροντας δυσκολίες στο να μετριέται αυτό, με την αξία όλων των άλλων εμπορευμάτων, στην ΕΕ των πολλών και ετερόκλητων πληθωρισμών «αποπληθωρισμένα».
β) Το χρήμα είναι Κυκλοφοριακό Κεφάλαιο, δηλαδή είναι ο διαμεσολαβητής στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων, τα οποία, δεν εκφράζουν την ίδια αξία στο εσωτερικό ενός διεθνοποιημένου χρήματος, με αποτέλεσμα παρότι ονομαστικά το ίδιο, πραγματικά να αποτυπώνει τη διαφορά από οικονομία σε οικονομία και τις διαβαθμίσεις της εκμετάλλευσης και ανισομετρίας, πριν απ΄όλα των χωρών που παράγουν αξίες και αυτές λειτουργούν σντιφατικά.
γ) Το χρήμα, παίζει ρόλο του θυσαυρισμού μέσω της συσσώρευσης.
Εντός ΕΕ, ένας οποιοσδήποτε εμπορευματοπαραγωγός, πουλήσει το εμπόρευμά του και δεν αγοράσει άλλο εμπόρευμα, τότε το χρήμα αποσύρεται από την κυκλοφορία και συσσωρεύεται, όταν αυτό δεν προέρχεται από την ευρωζώνη, θα έχει αρνητικό επιτόκιο με αποτέλεσμα να χάνει μέρος της συσσωρευτικής του ικανότητας, που συνήθως οφείλεται:
γ1) Από τον ανταγωνισμό, εσωτερικό και μη
γ2) Από την οικονομική αστάθεια και αβεβαιότητα, που στην προκειμένη έχουν πιάσει ταβάνι.
δ) Το χρήμα είναι μέσο πληρωμής, όπου στην προκειμένη εκφράζει ανισοκατανομές και ανισομετρίες τόσο στην κερδοφορία, όσο και στο εσωτερικό της ΕΕ
ε) Το χρήμα, είναι μέσο στις οικονομικές σχέσεις των χωρών και παίζει το ρόλο του διεθνούς χρήματος.
ε1 ) Παίζει το ρόλο του γενικού μέσου πληρωμής, περνώντας από τη μια μεριά στην άλλη.
ε2) Χρησιμεύει σαν γενικό μέσο αγοράς, όταν πληρώνονται εισαγόμενα εμπορεύματα.
ε3) Εμφανίζεται σαν γενική ενσάρκωση του κοινωνικού πλούτου, όταν παρέχονται δάνεια στις άλλες χώρες, όταν πληρώνονται πολεμικές επανορθώσεις κλπ, ωστόσο ακόμα και εντός ΕΕ, αδυνατεί να κάνει αυτό που κάνει για παράδειγμα κάνει το δολάριο, η το Χουάν κι έκανε κάποτε ο Χρυσός.
Για να επιβιώσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, θα χρειαστεί κάποιου είδους συμβιβασμός, που στην συγκεκριμένη περίοδο, αυτό μάλλον λειτουργεί ως εμπόδιο και ως τέτοιο μόνο μπορεί να ληφθεί, μιας και οι πιστώτριες χώρες, έως ότου θα συμφωνούν, ειδικά τώρα που όλες οι αντιθέσεις έχουν οξυνθεί και βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί. Μια ενδεχόμενη απειλή από πλευράς Ιταλίας, που δηλώνει ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει το ευρώ, θα ήταν τεράστιο και δυνητικό πρόβλημα ακόμη μεγαλύτερο από το χρέος της, διότι πρόκειται για μεγάλη οικονομία που βρίσκεται εντός Ευρωζώνης με όλα χαρακτηριστικά των βιομηχανικών χωρών εκτός Ευρωζώνης και με την Αίγλη της τρίτης μεγαλύτερης Οικονομίας στην ΕΕ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 1: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.  


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 2:Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους  παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων.