Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι δείκτης ευφυΐας

Στα λεγόμενα Social Media(κοινωνικά δίκτυα Ελληνιστί), οι καλημεράκηδες & οι καλησπεράκηδες είναι τα καλύτερα παιδιά. Καλύτερα να δίνει κάποιος αυτό το ελάχιστο και λίγο, παρά να κρύβει τόνους από ακοινώντητη δυσεντερική σκατοψυχιά, ευπάθεια σε φοβίες, κάλυψη – απόκρυψη σε ένα προσωπείο, η σε ένα τερματικό συνδεδεμένο στο διαδίκτυο με διαρκείς ειρωνείες, δηθενιές και ξερολισμό. Το να αναπτύσσει κανείς την συναισθηματική νοημοσύνη τον κάνει περισσότερο ευφυή από κάποιον άλλο που χρησιμοποιεί τη λογική εργαλειακά και αποκλειστικά για ίδιον όφελος. Η Συναισθηματική νοημοσύνη είναι βασική νοημοσύνη και η λογική εκεί πρέπει να αρχίζει να χτίζει τις δομές της, τις κατηγορίες και τις υποκατηγορίες της.Η διαφορά της λογικής νοημοσύνης χωρίς συναισθηματική, είναι κάτι ανάλογο με την τεχνητή νοημοσύνη(γιατί τέτοια είναι κι αυτή με δομή αλλά χωρίς τις ταχύτητες και τον όγκο αφομοίωσης ενός data center) κι άντε φίλε «πανέξυπνε», να τα βάλεις με τις ταχύτητες ενός μηχανήματος, έχασες πριν καν τη σέντρα και το εναρκτήριο λάκτισμα, η γνώση δεν είναι πληροφορίες ασύνδετες και ατάκτως ερριμμένες στο κενό…

Όλες οι διάνοιες της επιστήμης και της ιστορίας που πρόσφεραν στην ανθρωπότητα δεν είχαν μόνο υψηλό δείκτη λογικής νοημοσύνης, αλλά ακόμα υψηλότερο δείκτη συναισθηματικής. Όπως πολύ σωστά απέδειξε η επιστήμη της αισθητικής στην πρώην Σοβιετική Ένωση(στη χώρα που αποθεώθηκε και η συναισθηματική και η λογική νοημοσύνη), η γραμμή της λογικής πρέπει να καταλαγιάζει τα βασικά ένστικτα, να καλύπτει τις βασικές ανάγκες, αλλά να μην μένει εκεί, να εκλογικεύει, να αναλύει και να οδηγεί τα συναισθήματα από τον δρόμο της λογικής που θα τα υπηρετεί στα πλαίσια της κοινωνικής συνείδησης. Αν συμβεί το ανάποδο, δηλαδή τα χαμηλά ένστικτα και ο φόβος της επιβίωσης γίνουν οδηγοί της λογικής, γυρίζουμε στο Μεσαίωνα, όπου η Ευαγγελική Ηθική, όσο κι αν τα κριτικάρει τα αποθεώνει, στον απώτατο βαθμό.Το να ειρωνεύεται κάποιος και να επαίρεται με συμπεριφορά αλαζονείας και με όρους αυταρέσκειας, εκτός του ότι θα μείνει μόνος(κι όχι μοναχικός), δεν αναδείχνει καμία μα καμία ευφυΐα, αλλά μια βλακεία που θυμίζει «ψεκασμένους» σε φάση οργασμού!!!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 1: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.  


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 2:Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους  παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων. 


Που θα οδηγήσει η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού

Nα ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε κάτι με αυτούς που αμφισβητούν το εμβόλιο καλοπροαίρετα και φυσικά δεν είμαστε υπέρ της υποχρεωτικότητας, ανεξάρτητα ότι δικαιώθηκε και πάλι η ΕΣΣΔ, που κατάφερε να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κατά της ευλογιάς το 1937, όπου εξαλείφθηκε ολοσχερώς, σε ένα συντεταγμένο και σωστά προωθούμενο σύστημα με προγραμματισμό εμβολιασμού που εισήχθη από το 1919, με ψήφισμα που έφερε την υπογραφή των Λένιν Στάλιν, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξαφάνιση της αρρώστιας.με Παρ’ ότι εμείς έχουμε πράξει τον εμβολιασμό ήδη και θα το πράξουμε άλλες τόσες, όσες χρειαστεί, δεν υποχρεώνουμε κανένα, ούτε και κουνάμε δάχτυλα σε κανένα, αυτά μακρυά από μας, ειδικά με τον τρόπο που το βάζει η κυβέρνηση το 2021 και με τον τρόπο που προσπαθεί να το επιβάλει χωρίς να εξηγήσει με επιστημονικότητα στον πληθυσμό γιατί είναι αναγκαιότητα και πριν απ΄ όλα κοινωνική….

Δεν θεωρούμε ότι με το να κουνάει η κυβέρνηση το δάχτυλο σε έναν κομμάτι του πληθυσμού που δεν είναι στο σύνολο του αρνητής, επειδή αμφισβητεί αυτά που οι διάφοροι «αντιπολιτευόμενοι» μηχανισμοί του κυβερνώντος σχηματισμού, τα προωθούν προβοκατόρικα. Συνολικά και γενικά τα πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων δε θα οδηγήσουν σε κάτι καλό, τουναντίον(αυτά που είδατε στην Κύπρο είναι μόνο η αρχή και φυσικά οι ενδείξεις λένε ότι κέντρα πολιτικής και οικονομικής ελίτ τους έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια, για τα δικά τους συμφέροντα).
Αντιθέτως θα οξύνουν παρά πέρα το διαίρει και βασίλευε, ωστόσο το αν ήταν να διαλέξουμε δυο δρόμους και μιλάμε για μας προσωπικά(όχι με το ειδεχθές και αντιεπιστημονικό κριτήριο της κυβέρνησης περί ατομικής ευθύνης, που στην πραγματικότητα τα έχει κάνει όλα υπερμπάχαλο), θα διαλέγαμε τον δρόμο της επιστήμης και του εμβολιασμού και όχι του ατομικισμού που θρέφει ανεξέλεγκτα ο θρησκευτικός και ο ακροδεξιός σκοταδισμός, μέσα από τους «αντιδραστικούς» κόλπους της κυβερνώσας αστικής συμπαράταξης.

Το εμβόλιο είναι κοινωνική ευθύνη πριν απ΄όλα και αν δεν το βάλουμε στον προγραμματισμό, ακόμα και παρά τις καλές μας προθέσεις και αμφισβητήσεις(που προφανώς υπάρχουν), επιβεβαιώνουμε το πιο αντιεπιστημονικό μότο που έχουμε ακούσει ποτέ, «άλλαξε εσύ για να αλλάξουν οι άλλοι» , η «διορθώσου εσύ για να διορθώσεις τους άλλους».
Αν θέλουμε να αλλάξει κάτι σε αυτό τον νέο Μεσαίωνα που μας έχουν επιβάλει μέσω ενός τυχαίου γεγονότος(στην προκειμένη μια πανδημία, θα έρθουν κι άλλες οσονούπω και μην αμφιβάλουμε καθόλου γι αυτό), πρέπει να μάθουμε απ΄τους άλλους και να είμαστε περισσότερο κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι για να πάμε στο άνω θρώσκω.
Το εμβόλιο δεν το κάνουμε για μας μόνο, αλλά για τους δίπλα μας κι αυτό θα γυρίσει πίσω μας(που δεν είναι ο σκοπός τελικά μόνο αυτός).
Ένας υπογεραμένος εμβολιασμένος, φίλος του εμβολιασμού, χωρίς τα εμβόλια ο πληθυσμός της γης αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα ήταν στο 1/10 του σημερινού, με ότι αυτό συνεπάγεται και τους θέλουμε όλους ζωντανούς κι άλλους τόσους αν χρειαστεί!!!

Η Αβάσταχτη αναγκαιότητα του λάθους

Αν δεν κατανοήσουμε πως ότι και να κάνουμε στην ελάχιστη ζωή μας θα είναι λάθος (μα ότι και αν κάνουμε), η απόρροια λάθος(μιλάμε για το σωστό που κάπως έτσι προκύπτει) , όταν θα έρθει η ώρα του απολογισμού, θα χτυπάμε το κεφάλι μας όπου βρούμε για ένα μόνο πράγμα, που χάσαμε στη μια και μοναδική φορά που ζούμε, τον ελεύθερο χρόνο που αναλώσαμε για το τίποτα.
Είμαστε λιποτάκτες απ΄ τον θάνατο κάθε μέρα που περνάει, ένα κλικ μέσα στο χρόνο που φεύγει και πριν βγούμε όρθιοι και κοιτάξουμε το ψηλά, είμαστε πολυτραυματίες, όμως, ότι δεν σκοτώνει σε δυναμώνει. Με τον τρόπο αυτό ξεθωριάζουν όλα τα χρώματα της ίριδας(όσο κι αν αυτά συνεχίζουν να επιδιορθώνονται), κι όσο κι αν θέλουμε να κάνουμε το σωστό, πάλι κάτι λάθος θα έχουμε κάνει, πριν προκύψει η όποια επιτυχία στο στόχο που έχουμε βάλει και στο πλάνο που εμείς έχουμε ορίσει.

Κατ΄αυτόν τον τρόπο κι έτσι ακριβώς, ξεγελάμε τα σκοτάδια και ανοίγουμε το παράθυρο στο ηλιακό φως, ωστόσο αν δεν μαθαίνουμε και από τα λάθη των άλλων και τα ιστορικά καταγεγραμμένα λάθη, τότε κάτι δεν κάνουμε λάθος, δηλαδή σωστά. Αν δεν ερμηνεύουμε και δεν βγάζουμε ακόμα και λάθος συμπεράσματα, για τις πράξεις μας, ακόμα και μέσα από τα λάθη των άλλων δεν είμαστε σε σωστό δρόμο.
Αν δεν κάναμε τα αποκλειστικά δικά μας υπέροχα λάθη, που όμως δεν έχουμε δει σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, δεν θα οδηγούμασταν πουθενά. Αν δεν «χάναμε» το χρόνο μας στην προκειμένη όχι άσκοπα, δεν θα ξέραμε ποιο είναι το σωστό που πάντα νοερά θα το κυνηγάμε και μόλις το κερδίσουμε, θα πάμε σε άλλα νεότερα λάθη γιατί αυτό είναι η διαλεκτική της ζωής, το να περιμένουμε το σωστό άμεσα χωρίς αυτό να το έχουμε μάθει από το κοινωνικό γίγνεσθαι σε αντίστοιχα παραδείγματα, είναι ιδεαλιστική αυταπάτη κι από τέτοιες έχουμε χορτάσει.

Ήρθαμε μόνοι και θα φύγουμε μόνοι, αλλά όταν ανακαλύπτουμε πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις, μην τους αφήνουμε να περνάνε φευγαλέα απ΄τις ζωές μας και το αντίστροφο, δηλαδή να μην περνάμε φευγαλέα απ΄τη δική τους.
Το λάθος θα παραμονεύει παντού, γιατί είναι ο οδηγός της δράσης και ο καθοδηγητής του σωστού, αν δεν αγαπήσουμε τα λάθη μας(γιατί κατά λάθος βρεθήκαμε εδώ που βρεθήκαμε), δεν θα ζούμε, εξάλλου μόνο οι νεκροί δεν κάνουν λάθη.
Τα social media έχουν γίνει μια προέκταση των ιδιωτικών ΜΜΕ και η λαθολογία, μαζί με την ανθρωποφαγία πάει σύννεφο, μόνο και μόνο για να μην κάνουμε τίποταστην κυριολεξία, σε μια εποχή που έρχεται ως τσουνάμι το επιδοτούμενο άεργον, που ενισχύει την κερδοφορία των ομίλων και γι αυτό θα μας μοιράζουν ένα κομμάτι ψωμί για να μην απονεκρωθούμε, πριν φτάσουμε όμως μέχρι εκεί, καλό θα ήταν να σκεφτούμε τη δράση, να κυλάει και να μας παρασέρνει που λέει και ο μεγάλος Σοβιετικός ποιητής, αλλιώς θα έχουμε γίνει ζόμπι όπως επίσης λέει ο μεγάλος Τζιμ Τζάρμους.

Αν σταματήσουμε την δράση, θα είμαστε αδρανείς και η αδράνεια φέρνει τον κλινικό θάνατο, πάνω στην αδράνεια και την προώθηση της, εργάζονται, ολόκληρες ενώσεις από δεξαμενές σκέψεις που χτίζουν αμύθητες περιουσίες, στο όνομα ενός νοσηρού συστήματος που καταπιέζει τον ελεύθερο μας χρόνο, στο πως θα μας πληρώνει για να είμαστε αδρανείς, από τούδε και στο εξής.

Αυτό έχει μια στάση με πολλές αποβάθρες πριν από αυτό και λέγεται ανταγωνιστικότητα, ατομικισμός, απόσυρση, φθόνος, ζήλια, μιζέρια, κακομοιριά κι όλα αυτά έχουν κοινό παρονομαστή, την κοινωνική μανιοκατάθλιψη.
Πριν φτάσουμε εκεί είναι αντικειμενική ανάγκη, να ξεπεράσουμε τις παραπάνω αγκυλώσεις και να αγαπήσουμε ότι υπάρχει γύρω μας, όπως αγαπούν και πονούν οι ιερόδουλες, οι μόνοι άνθρωποι μετά τις μανάδες που αγαπούν με πάθος και αφήνονται στον πόνο, που διαχέεται στον κορμί, στην ψυχή και στο σώμα που λένε και οι ψυχεδελιστές.
Το λάθος ακόμα και όταν επαναλαμβάνεται, θα δώσει τον δρόμο για το σωστό, μέχρι να ξεκινήσουν τα επόμενα.
Οι μόνοι άνθρωποι που δεν μπορούμε να είμαστε μαζί τους είναι οι «αλάθητοι», οι «παπαγάλοι» και αυτοί που θέλουν να είναι μονίμως σωστοί γιατί εκστασιάζονται με την εικόνα τους, που αναμασούν πράγματα που ποτέ τους δεν κατάλαβαν.

Αυτοί είναι βρικόλακες που με όρους της ορθής λογικής απεύχονται το λάθος το οποίο το θεωρούν κατάρα, με την λογική του χαμένου χρόνου, λες και δεν πέφτουν οι ίδιοι μόνιμα και σταθερά με όρους βρόγχου, στο ίδιο λάθος, βαφτίζοντας το σωστό και στο τέλος όλοι τους έχουν ψυχώσεις μανιοκατάθλιψης γιατί είναι απέραντα μόνοι και όχι επιλεκτικά μοναχικοί, αφού ο μύθος του Σίσυφου λειτουργεί μόνιμα σταθερά και χωρίς ίχνος αυτοκριτικής να επαναλαμβάνονται σε ένα μόνο λάθος, πιστεύοντας πως κάνουν το σωστό, αυτό ονομάζεται πρόωρος θάνατος.
Αδέλφια ο χρόνος είναι ελάχιστος, αν δεν αγαπάμε τον συνάνθρωπο(όχι με όρους χριστιανισμού), δεν αγαπάμε ούτε τον ευατό μας, αν θέλουμε να αγαπήσουμε τον δεύτερο, ξεκινάμε από πρώτο και όχι ανάποδα, γιατί τπτ δεν είναι δικό μας, ούτε οι σκέψεις μας, μιας και πριν, αλλά και μαζί με εμάς πιθανόν να τις έχουν κι άλλα τόσα εκατομμύρια μαζί με μας, τα πάντα είναι προϊόντα της κοινωνικής και όχι της ατομικής ιστορίας…

Τους προβολείς στήσε
άπλετο φως στη ράμπα να πέφτει.
Η δράση να κυλάει
να παρασέρνεται στη δίνη.
Η τέχνη δεν πρέπει ν’ αντανακλά
σαν τον καθρέφτη
μα σαν φακός να μεγεθύνει.

Μαγιακόφσκι Βλαδίμηρος

Η Δημιουργός του Χ.Θ.Ε

Ήμασταν στο τέλος της παιδικής ηλικίας, λίγο πριν την εφηβεία, όταν η πόλη που ζούσαμε ήταν ένα χαλικουταριό από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών Ναζί από την περίοδο της Κατοχής.Υπήρχε ανοικοδόμηση από τότε και έπειτα, αλλά μέχρι εκεί στο επίπεδο της οικοδομικής διεργασίας, του Καραμανλικού νόμου της αντιπαροχής(το τι νεοκλασικό γκρεμίστηκε στο όνομα της ανάπτυξης, δε λέγεται).

Υπήρχαν δρόμοι γιατί είχαν χαραχθεί από τον μεσοπόλεμο και η ασφαλτόστρωση ήταν εύκολη.Υπήρχε δημόσιος φωτισμός γιατί υπήρχε παντού η τότε κρατική και σημερινή ιδιωτική ΔΕΗ.Υπήρχαν οι περισσότερες κινηματογραφικές αίθουσες σε αναλογία πληθυσμού, μιας και τα Χανιά ήταν, πάντα κατ΄αναλογία πληθυσμού, στην πρώτη τριάδα κινηματογραφικής κουλτούρας της χώρας, ξεπερνώντας σε εισιτήρια, αλλά και σε κινηματογραφικές ομάδες και λέσχες πολύ μεγαλύτερες πόλεις από αυτήν όπως την Πάτρα, αλλά και την Θεσσαλονίκη που είχε την έδρα του , το τότε κινηματογραφικό Φεστιβάλ.Αυτό που δεν υπήρχε, ήταν το Θέατρο, αλλά κανείς πλην της οκταετίας της Δημοτικής Αρχής Κατσανεβάκη(από το 1982-1990, δηλαδή τότε που έγινε η σημερινή σύγχρονη πόλη, με πάρκα, αποχετευτικό κλπ), άρχισαν να αναπτύσσονται τα Θέατρα και οι ομάδες τους στο δήμο μας.Πρώτο το Χανιώτικο Θεατρικό Εργαστήρι, με την επίβλεψη της Ελπίδας Μπραουδάκη, η Θεατρική Ομάδα Αρένα, μετά το ΔH.ΠE.ΘE.Κρήτης.

Τότε ακριβώς, άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια από το πουθενά, αίθουσες που ο Δήμος τις έφτιαχνε και να γίνεται το όνειρο ενός παιδιού πραγματικότητα (προφανώς δεν ήταν και το μόνο, που ονειρεύονταν το κοινό καλό περισσότερο από το ατομικό), που έβλεπε στην πόλη του να ξεφυτρώνουν θέατρα από το πουθενά. Εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτα, από την εποχή της Κρητικής Πολιτείας και νωρίτερα, που γινόταν ο κακός χαμός, όταν ήταν το διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο της νότιο ανατολικής Μεσογείου, άρχισε ξαφνικά να αναβιώνει μέσα σε μια οκταετία το πολιτιστικό γίγνεσθαί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι στην πόλη μας στην κατά το μακρυνό παρελθόν ζούσε και εργάζονταν η πιο διάσημη ιερόδουλη της νότιας Ευρώπης, η Μαντάμ Ορτάνς.

Την περίοδο λοιπόν 1982-1990, το Χανιώτικο Θεατρικό Εργαστήρι( ΧΘΕ), στεγάστηκε στις ανακαινισμένες πρώην αποθήκες της Βίλας Κούνδουρου και μετέπειτα Θέατρο Βλησίδη(ήταν ο τότε αντιδήμαρχος, κάτι σαν τον Πελετίδη της εποχής και εμπνευστής της δημιουργίας θεατρικών αιθουσών στην πόλη, γι αυτό και η επόμενη δημοτική αρχή έδωσε το όνομα του στο χώρο αυτό).Όμως αυτή που έκανε τα πάντα για να αναπτυχθεί θεατρική παιδεία και σχολή στην στέγη του ΧΘΕ, ήταν η Ελπίδα Μπραουδάκη, που μπορεί να είχε κάποιος χιλιάδες διαφωνίες και χιλιάδες αντιθέσεις με αυτήν, εκατομμύρια ιδεολογικές και καλλιτεχνικές διαφορές και διαχωριστικές γραμμές, ωστόσο ήταν υπηρέτης της τέχνης της στον απώτατο βαθμό κι αυτό πρέπει κανείς να της το αναγνωρίσει και να της το αποδώσει στο έπακρο και στο ακέραιο, αλλιώς θα ήταν τουλάχιστον αχάριστος.

Σήμερα το πρωί μάθαμε, αυτό που δεν περιμέναμε και δεν θέλαμε να ακούσουμε, γιατί η Ελπίδα έφυγε από κοντά μας και άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό, από αυτά που τα αντιλαμβάνονται μόνο οι άνθρωποι του χώρου και οι λίγοι φιλότεχνοι πλέον της πόλης και της χώρας αυτής.Καλό Ταξίδι Ελπίδα, ήσουν φως και θα παραμείνεις κάτι τέτοιο, ο ιστορικός τους μέλλοντος, να είσαι σίγουρη, ότι θα σου αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, αυτά που δεν σου έδωσαν οι της εποχής σου.

Η Γλωσσολογία του κατηχητικού

Κάνοντας zapping πέσαμε στο ΡΙΚ και είδαμε την επανάληψη μιας εκπομπής της κυρίας που έχει βαλθεί από το κανάλι της Βουλής, φιλόλογος γαρ, να μας μάθει την Ελληνική, μαζί με τον κ.κ πρώην πρύτανη, χωρίς να υπολογίζει ότι το να κουνάς το δάχτυλο στους διαφωνούντες, η στους έχοντες διαφορετική αντίληψη για την γλώσσα(όπως οι υποφαινόμενοι που την θεωρούν ένα αποκλειστικά δυναμικό και εργαλειακό μέσο επικοινωνίας και τίποτα άλλο), είναι στοιχείο που δεν βοηθά πουθενά και οδηγεί σε νουθεσίες του κοινωνικού αυτοματισμού.

Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε με την βαθύτατα μέχρι το τέρμα συντηρητική και οπισθοδρομικότατη λογική που είχαν αμφότεροι(δηλαδή η κυρία και ο κ.κ καθηγητής, αλλά και βασικότατος εκπρόσωπος της ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας μας), την οποία γνωρίζαμε, ανεχόμασταν και αποδεχόμασταν από την εποχή που ήμασταν μαθητές στο Δημοτικό, τότε που μας σπούσαν τους χάρακες στα χέρια μας, μας ξερίζωναν μαλιά και αυτιά, επειδή δεν αποδεχόμασταν την παραπάνω ξεπερασμένη και αναχρονιστική λογική.

Δεν μας ενόχλησε τόσο το γεγονός αυτό, αλλά το να μιλάει κάποιος απευθυνόμενος τόσο στους Ελλαδίτες, όσο και στους Κύπριους συναδέλφους του και μάλιστα ακαδημαϊκούς πολίτες, με ύφος χιλίων καρδιναλίων που έχουν μια ριζικά άλλη και διαμέτρου αντίθετη θέση για την Ελληνική γλώσσα με υποτιμητικό τρόπο, πάει κομματάκι πολύ. Τόσο στον ευρύτερο ακαδημαϊκό Ελλαδικό χώρο, όσο και σε ένα νησί που η εκεί εν λόγω ακαδημαϊκή κοινότητα κάνει μια εξαιρετική δουλειά, ειδικά στο επίπεδο των γλωσσικών τουλάχιστον σπουδών, έχοντας παρουσιάσει ότι καλύτερο και πιο πρωτοποριακό στην φαρέτρα της, δεν είναι απλά μια αστοχία υλικού και για μας φέρει μεγάλη ευθύνη η δημόσια τηλεοπτική συχνότητα που δεν αναδείχνει και την αντίθετη θέση, που στο παιχνίδι της εικόνας, δεν μπορεί να υπερασπίσει την θέση της(ορθή η όχι, δεν έχει καμία σημασία).

Πέραν των απόψεων που παρουσίαζαν και που έχουν κάθε δικαίωμα να τις εκφράζουν, καλό θα ήταν να μην προχωρούσαν σε αυτού του επιπέδου τις φιλικές «συμβουλές – μπηχτές» στους συναδέλφους τους, που έχουν διαφορετική θέση κι άποψη από αυτούς και που έχει συνολικά κάθε ακαδημαϊκή κοινότητα παντού σε ολόκληρο τον επιστημονικό κόσμο. Είναι για μας τουλάχιστον (τους τρόπον τινά αδαείς) αισθητικά και ηθικά όχι και τόσο αποδεκτό (αν δεν είναι παντελώς ανάρμοστο) το γεγονός, να μέμφεται κάποιος αφ’ υψηλού και να «επιδοκιμάζει»(με αρνητικό πρόσημο, δλδ αποδοκιμάζει), συναδέλφους του επιστήμονες, για την αντίθετη τους άποψη(που είναι προϊόν χρόνιας έρευνας και μελέτης), επειδή θεωρούν την γλώσσα απλά και μόνο ένα δυναμικό και εξελικτικό εργαλείο επικοινωνίας, επειδή η γλώσσα δεν είναι κάποιος φυσικός νόμος, κάποια θεϊκή σφήνα στο ΚΝΣ της νεότερης κοινωνίας.

Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι κι εμείς αυτό την θεωρούμε(όχι μόνο τα ελληνικά, αλλά κάθε γλώσσα), ότι είναι ένα δυναμικό στοιχείο, που ειδικά οι λόγιοι παλαιάς κοπής, καλό θα ήταν κάποια στιγμή να σταματήσουν να κουνούν το δάχτυλο προς τους επίδοξους «επισφαλείς» ομιλούντες «ναυτιλλομένους». Είναι πλέον μαθηματικό αξίωμα, πως τη γλωσσική δομή της καθημερινής συνδιαλλαγής, την επιβάλει η διαλεκτική της επικοινωνίας το κοινωνικό υποκείμενο και είναι ένα δυναμικό στοιχείο, που άλλαζε, αλλάζει και θα αλλάζει διαρκώς μέσα στο χρόνο, Ότι η ρίζα της, είχε άλλη νοηματική αρχή και σήμερα μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο, ότι η αργκό είναι μέρος της κοινωνικής γλωσσοπλασίας και όχι μέρος της εθνικιστικής υστερίας που επέβαλε η Βαβαροκρατία και οι ακόλουθοι της.

Δεν θα σταθούμε στο επίσης αντιεπιστημονικό τρόπο ανάλυσης μιας λέξης, στην εύρεση της ρίζα της, με την σοφιστική μεθοδολογία, μέσα από την ετυμολογία. Αυτό ούτε επιστημονική προσέγγιση αποτελεί, ούτε σοβαρή διαλεκτική ανεύρεση της όποιας ρίζας(που στην πορεία μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο), της όποιας γλώσσας, αλλά μια σοφιστική μεθοδολογία που θυμίζει την λογική, «το μπουζούκι είναι, όργανο όπως και ο μπασκίνας, άρα ο τελευταίος είναι κι αυτός μπουζούκι»(…..)

Θα σταθούμε στον άκομψο τρόπο που η κάθε λέξη αποκόπτεται από την κοινωνική της σημασιολογία και αποθεώνεται η απόλυτα συντηρητική λογική των οπαδών της «αρχαΐζουσας»(η καθαρεύουσας, μιας φτιαχτής λόγιας γλώσσας), που ευτυχώς η κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη την έστειλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όσο ποιητική και γλαφυρή μπορεί να ήταν(προσωπικά μας αρέσει ακόμα και να την χρησιμοποιούμε, κυρίως σε ανάμειξη με την δημοτική στη γραφή μας), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε και οπαδοί της κι ούτε θεωρούμε λάθος να ανακατεύεται με δάνεια, αντιδάνεια, τη δημοτική, ακόμα και την αργκό, γιατί πρώτα και πριν απ΄όλα είναι θέμα έκφρασης.

Δεν είναι απλά μια διαδικασία κενής αισθητικής, ειδικά όταν βάζουμε ως αλατοπίπερο και κάτι αργκό λεξούλες στην γραπτή, η προφορική εκφορά του λόγου μας, εξάλλου ανέκαθεν μας άρεσαν τα μείγματα και τα μη καθαρά δόγματα των πάσης φύσης, λογής και κοπής»αρίστων».

Ανέκαθεν μας άρεσαν οι μεγάλες προτάσεις, αυτές της μιας ανάσας, γιατί αποκάλυπταν δομή σκέψης.Όπως επίσης, θα σταθούμε στον επίσης πιο άκομψο και καθόλου συναδελφικό τρόπο ακαδημαϊκού ανταγωνισμού, επειδή κάποιοι συνάδελφοι του κ.κ πρώην Πρύτανη[και δε μιλάμε για τπτ ανυπόληπτους γλωσσολόγους β΄ η γ΄ διαλογής, αλλά για το enfant gateaux(όχι ως ευάλωτο και αρνητικά δαχτυλοδειχτούμενο τμήμα της εν λόγω ερευνητικής μερίδας, αλλά το Avant-Garde του είδους)], που ενδημεί τόσο στην ακαδημαϊκή κοινότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και στον ευρύτερο ελλαδικό ακαδημϊκό χώρο.

Αυτό είναι το ζητούμενο και απορούμε πως ακόμα και σήμερα εκφέρονται δημόσια και μάλιστα με όρους λόγιας προγονολατρείας και προγοπληξίας στη χρήση της γλώσσας, λες και η γλώσσα έχει ιδιοκτησιακό καθεστώς και σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, μέσα στο χρόνο, χωρίς να επιδέχεται, ούτε διαλέκτους, ούτε αντιδιαλέκτους, ούτε δάνεια, ούτε αντιδάνεια.

Το χειρότερο και πιο ανήθικο όμως για μας είναι αυτό που αναφέραμε, που θυμίζει την ιστορία του Παππαρηγόπουλου, όταν αυτή επιτέθηκε στον μεγαλύτερο ίσως ιστορικό της εποχής του τον Σάθα, επειδή έγραφε με όρους επιστημολογίας, γιατί χαλούσε την παράδοση, τα ήθη και έθιμα…

Τι μας θυμίζει άραγε αυτό και σε τι σκοτεινές εποχές μας γυρίζει;;; Αυτά τα ερωτήματα είναι καίρια για μας, γιατί η γλώσσα δεν κινδυνεύει από τη μη ετυμολογική γνώση, που δεν σε οδηγεί σε καμία εύρεση καμίας ρίζας. Δεν κινδυνεύει από την εγκατάλειψη του πολυτονικού(που ευτυχώς έγινε). Δεν κινδυνεύει ακόμα και από τα greeklish, αλλά από την χρήση της που ειδικά από την λογοτεχνική και επιστημονική κοινότητα, να θέτει αυστηρούς και χωρίς κανένα νόημα κανόνες που δεν αφήνουν την σκέψη να εξελιχθεί με νέες λέξεις, που κάνουν τη γλώσσα φτωχότερη και στην τελική, να αλλάζουν δομή, ροή και ουσία ανά τις γενιές οι ενοιολογικές της πλευρές.

Την γλώσσα την καθορίζουν οι ομιλούντες, είναι ένα δυναμικό στοιχείο επικοινωνίας, που εμπλουτίζεται με το διάβασμα, την ομιλία και την γραφή, το παιχνίδι και τις παιδαγωγικές μέθοδες που έχουν κέντρο τα απλά και λαϊκά στρώματα, αυτοί είναι οι πραγματικοί κινητές της γλωσσικής ιστορίας κ. Καθηγητά, εσείς απλά καλείστε να ερμηνεύετε και να αλλάζετε τους κανόνες, όπως κάνουν οι νεότεροι συναδέλφοι σας και ευτυχώς, γιατί η ιστορία δεν γράφεται ούτε από τους από πάνω, ούτε από τους γνωρίζοντες, αλλά τους ζώντες στην παραγωγική διαδικασία και όχι στο φαντασιακό των αιθουσών διδασκαλείων των κατηχητικών……

Ελλάδα 2.0, με ένα αρνητικό πρόσημο μπροστά

Όλα πωλούνται κι όλα αγοράζονται, μέχρι να χτίσεις κάτι δικό σου στο μέλλον, που στο επίπεδο της ανεξάρτητης παραγωγής, τόσο στη μουσική, τόσο στο σινεμά, τόσο στο θέατρο, τόσο στην εκδοτική δραστηριότητα, ειδικά στις ΗΠΑ, είναι 1000 χρόνια μπροστά κι αυτό δεν πωλείται, ούτε κι αγοράζεται με τον ίδιο τρόπο, σε αντίθεση με την ΕΕ που εκπίπτει διαρκώς στο πολιτιστικό έρεβος(δηλαδή σκοτάδι)….

Αντικειμενικά τα αδιέξοδα της νεολαίας και των παιδιών της εργατικής τάξης στις μητροπόλεις των ΗΠΑ, είναι τεράστια και στην τέχνη τους αποτυπώνεται αυτό καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.Μια τέχνη που πραγματοποιείται χωρίς εφόδια, χωρίς χρηματοδοτήσεις, χωρίς Μαικήνες και Μεδίκους, γιατί είχαν τη μορφή σκηνής με ότι αυτό συνεπάγεται, υπήρχε ανατροφοδότηση και φυσικά μαζί με αυτήν συνδιαλλαγή με άλλες σκηνές. Αυτού του τύπου η λειτουργία δεν αποθεώνεται, αλλά έχει τη σημασία της, αφού δούλεψε για τρεις με τέσσερις δεκαετίες, είναι ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής που ακόμα και σε μια μετέπειτα κεντρικά σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία(που νομοτελειακά θα υπάρξει και στις ΗΠΑ, το πότε και το πως κανείς δεν το γνωρίζει, όχι όμως στη δυτική Ευρώπη), αυτά τα μοντέλα θα μπορούν να συνεχίζουν να υπάρχουν με την στήριξη του Κράτους.

Αυτά για την ώρα, ωστόσο στην παρούσα φάση, έχει ύψιστη σημασία να δούμε και τι συμβαίνει στη χώρα μας, που αποθεώνεται η αντίθεση – αντίφαση ανάμεσα στις εσκεμμένα και επίκτητα απ΄τα πάνω ανύπαρκτες, λεηλατημένες, αφημένες στην μοίρα τους, κατεστραμμένες, η ημι-κατεστραμμένες πολιτιστικές υποδομές και στα ταλέντα τα οποία μόνο με αυτά των ΗΠΑ και της Ρωσίας μπορούν να συγκριθούν τόσο πολλά αριθμητικά.

Όσο δε την ποσοστιαία σύγκριση, ούτε λόγος, εκεί παίρνουμε όχι απλά βραχεία κεφαλή, αλλά δημιουργούμε πολύ μεγάλη διαφορά και από τους δυο γίγαντες του παγκόσμιου και εθνικού τους πολιτισμού. Γιατί αυτό που ονομάζεται πολιτισμός σε αυτήν(στη χώρα μας δλδ), προσιδιάζει μια σιδηροδρομική γραμμή χωρίς συνεχείς και παράλληλες σταθερές τροχιές, στο επίπεδο των υποδομών και όχι των ταλέντων που υπάρχει πληθώρα στην ανεργία, με συνέπεια την αμφιθυμία, τη σύγχυση και τη δυσκινησία του ως αμαξοστοιχία, επιφέροντας σε αυτόν κατά σύρροή και κατ΄ εξακολούθηση χτυπήματα και φλεγμονές λίγο πριν την Ολυμπιάδα των Αθηνών.

Ήδη από το σε πρώτη φάση, 2004 έγιναν καταφανή τα πρώτα δειλά σημάδια, από το 2010 και μετά σε δεύτερη φάση έκλεισαν από σκηνές και σχολές, και τώρα, έπεσε το βαθύ σκοτάδι, αλλά ακόμα όχι η ταφόπλακα, καθιστώντας τον ανεπαρκή, αναποτελεσματικό και ανίσχυρο ως προς την κύκληση του.

Σε μια οικονομία που ασθμαίνει για τα λαϊκά στρώματα(τα ειπείν παραγωγικότερα), που έχει παραδώσει σώμα και πνεύμα στις υπηρεσίες, στις μεταφορές και στα κομβικά της σημεία είναι ένα μελλοντικό διαμετακομιστικό κέντρο, ο πολιτισμός δεν έχει μέλλον, σε αντίθεση με τα ταλέντα που προκύπτουν και θα συνεχίζουν να προκύπτουν, διότι ετούτα εδώ τα μάρμαρα έχουν μνήμη και παρελθόν και δε μιλάμε για την αρχαιότητα, αλλά για τα τελευταία 100 χρόνια.

Είναι αξίωμα πλέον ότι χωρίς οικονομία δεν μπορεί να υπάρξει πολιτισμός και χωρίς λαϊκό πολιτισμό δεν μπορεί να υπάρξει οικονομία, γι αυτό όλα όσα μας πλασάρουν και λανσάρουν ως ανάπτυξη αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα κοράκια, κατά συνέπεια μην περιμένετε καμία είδους ανάπτυξη που θα αφορά ημάς….

Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι αριθμητικές πράξεις

Οι κοινωνίες δεν στηρίζονται στους φυσικούς νόμους, δεν είναι αριθμητικές και μαθηματικές πράξεις στις συμπεριφορές τους, ούτε χαζές, ούτε έξυπνες, ούτε καλές, ούτε κακές, δεν είναι πολύ περισσότερο ούτε νομοταγείς, ούτε μη νομοταγείς, «πόσο μάλλον» το περιβάλλον, τα οικοσυστήματα και η χλωρίδα, που προσαρμόζονται με βάση το περιβάλλον που αναπτύσσονται, ειδικά στην περίπτωση που υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση. Δεν υπάρχουν χαζά η έξυπνα ζώα με βάση τη δική μας νοημοσύνη, (που η πλειοψηφία τους, ούτε χέρι έχει, ούτε μεγάλο δάκτυλο που ανέπτυξαν τον εγκεφαλικό φλοιό του είδους μας δια της χειρονακτικής εργασίας), εκεί υπάρχουν άλλοι παράγοντες που δεν είναι της παρούσης και όλα ξεκινούν από το βασικό ένστικτο και όλα τα παρελκόμενα τους.

Οι κοινωνίες, έχουν μακραίωνες ρίζες με τις διάφορες μορφές κοινωνικών συνειδήσεων, από την συμπεριφερολογία τους, τις συνήθειες τους, την κοινωνική φύση, το περιβάλλον που μεγαλώνουν, τις συνήθειες, την ιδιοσυγκρασία τους κι όλα τα παραπάνω δεν είναι καν δεύτερη φύση τους, αλλά πρώτη.Στο δια ταύτα τώρα, οι κοινωνίες με τις ταξικές τους και γεωγραφικές τους διαφορές, αν παρουσιάζουν κοινό γενετικό κώδικα σε βάθος χρόνου, αυτό έχει να κάνει με την προσαρμοστικότητα του στο περιβάλλον και αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη εκατομμύρια φορές.

Και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις υπάρχει η διαδικασία της φυσικά δημιουργούμενης αλληλεξάρτησης περιβάλλοντος, ανθρώπου, κλιματικών εξαρτήσεων, κοινωνικών εξαρτήσεων και συμπεριφορών που διαμορφώνουν τα πάντα, από τη γλώσσα, την ακοή, την όσφρηση, μέχρι την διαμόρφωση τόσο του είναι, όσο και του γίγνεσθαι, τελεία και παύλα αυτό είναι αποδεδειγμένο μαθηματικό αξίωμα σε βάθος χιλιετιών. Είναι η πρώτη μορφή τεχνητής νοημοσύνης που η φύση μας ανάγκασε να την ανακαλύψουμε και να αποτελούμε εμείς και το γύρο περιβάλλον μια διαλεκτική αλληλουχία που πρώτος απέδειξε ο επιστημονικός κομμουνισμός μέσω του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού.

Τα οικόσιτα ζώα και φυτά, δεν μοιάζουν καθόλου με τα άγρια όσον αφορά τις ειδικές ιδιότητες τους, πχ το πρωτόγονο καλαμπόκι της Μέσης Ανατολής, δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό(και δεν μιλάμε μόνο για τα γενετικά τροποϊημένα), που έχουν όμως ίδιο DNA με τον πρόγονο τους, όταν αυτό είναι στη σημερινή Μέση Ανατολή κι ας μην μοιάζουν ποσώς. Όσον αφορά τα ζώα, το ίδιο πράγμα συμβαίνει, όταν δεν έχουν προκύψει παρεμβάσεις γενετικής μηχανικής. Για παράδειγμα η συμπεριφορά των αγριόγατων με τις οικόσιτες, ακόμα και με τις αδέσποτες, όμως δεν υπάρχει τεράστια διαφορά στα μεταξύ τους γενετικά χαρακτηριστικά, όσο υπάρχει στο επίπεδο των ενστίκτων τους, αλλά και της ευφυίας που έχουν εκλάβει από τον ανθρώπινο παράγοντα.Το να απομονώνουμε αποκλειστικά με όρους βιολογίας και με όρους μαθηματικών, αλλά και φυσικής τις ανακαλύψεις ορισμένων επιστημόνων, που η έρευνα τους είναι παντελώς αδόκιμη και καθόλου επιστημονική, γιατί περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στην ειδικότητα τους, για να μην πούμε στην εξειδίκευση τους, αποτελεί σημείο των μεταβατικών εποχών που ζούμε, όπου η έρευνα γίνεται με όρους μεγεθών, λες και μετρά κάποιος πορνοστάρ το μέγεθος του μορίου του έναντι κάποιου συναδέλφου του.

Η επιστημονική Έρευνα, δεν είναι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ-Άρης κοκ κι όταν μετράς ιστορικά και κοινωνικά μεγέθη, οι συγκρίσεις είναι για τους ανόητους και τους ημιμαθείς που παίζουν με τους όρους της «προφητικής» για την εποχή Χολυγουντιανής παρωδίας «ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος» της δεκαετίας του 1990.Κλείνοντας το παραπάνω, να σημειώσουμε ότι και η έρευνα για το DNA των ανθρώπων που ζουν στη Χερσόνησο που εδρεύει και η πατρίδα μας και οι μελέτες για το μέλλον της Πανδημίας, η για την ντιρεκτίβα της ΕΕ, που λέει δογματικά και αντιεπιστημονικά, ότι το Ηλεκτρικό Αυτοκίνητο είναι απόλυτα φιλικό στο περιβάλλον, όχι μόνο πάσχουν, αλλά είναι εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη.

Όταν μιλάμε με όρους επιστημονικής έρευνας, καλό θα ήταν να μην περιοριζόμαστε μόνο στα εργαλεία που μας δίνει η στατιστική, τα μαθηματικά, (γενικά οι θετικές επιστήμες), οι επιστήμες που εκπορεύονται από την βιολογία(αυτό ονομάζεται βιταλισμός), καθώς και οι νομικές επιστήμες(οι κοινωνίες εκτός από τους θεσμοθετημένους απ΄τα πάνω θεσμούς, έχουν και τους δικούς τους κώδικες και αυτό δεν αλλάζει έτσι εύκολα). Οι κοινωνίες και το περιβάλλον, αν δεν έχουν στο πλάι της έρευνας τους, τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τότε το αποτέλεσμα δεν είναι απλά «μηδέν εις το πηλίκον», αλλά τείνει με αρνητικό πρόσημο προς το ν+1 με το ν τα τείνει στο άπειρο….

Ηλεκτροκίνηση, ένας μύθος που θα πληρώσουμε πολύ ακριβά

1 στους 5 χρήστες ηλεκτρικού Αυτοκινήτου το εγκαταλείπουν στο Los Angeles και γυρίζουν στην Βενζίνη(νομοτελειάκο για εμάς γεγονός και δεν είναι η πρώτη φορά, να θυμίσουμε ότι τα πρώτα αυτοκίνητα ήταν ηλεκτρικά, ήδη από το 1815)…Η ΕΕ(το χαμαιτυπείο του «νεότερου κόσμου») μέχρι το 2030 θα μας πρήξει τα μέζεα με αυτήν την οπισθοδρόμηση κάνοντας μηνύσεις στην Tesla που κι αυτή παρέχει την τεχνολογία του 1815, για τα μερίδια της αγοράς.

Πιο δογματικό και πιο αντιεπιστημονικό κέντρο από τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή, πραγματική δικτατορία της βλακείας που νομίζει ότι είναι ακόμα στο 1992 και πασχίζει με όρους Βοναπαρτισμού να καταλήξει όχι στο πάνθεον του σήμερα, αλλά στο μουσείο, αλλά και στο φρενοκομείο της ιστορίας, αν όχι στο νομοτελειακό τέλος της. Καλά δεν ακούνε κανένα, ούτε τους αφορά τίποτα, μέχρι η ίδια η αυτοκινητοβιομηχανία να τους διαλύσει(μια VW για παράδειγμα είναι πιο ισχυρή και από το ίδιο το Γερμανικό Τραπεζικό σύστημα).

Στο όνομα και όχι στην πραγματικότητα, των τάχα μου δήθεν περιβαντολογικών λύσεων οδηγούν μια ολόκληρη Ήπειρο στον οικονομικό και βιομηχανικό αφανισμό, και προφανώς στο ιστορικό και ολοκληρωτικό τους αδιέξοδο που θα σημάνει και το τέλος της ίδιας της ΕΕ σε όχι μεγάλο βάθος χρόνου.Την ίδια στιγμή επιστημονικά κέντρα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μια σειρά ζητήματα που αφορούν την μη ενεργειακή απόδοση των ηλεκτροκινητήρων.

Ερωτήματα που αφορούν την αυτονομία τους, τον κύκλο ζωής των αυτοκινήτων που θα είναι κατά πολύ μικρότερος από τα 3,5 χρόνια, την μη επάρκεια των πηγών ηλεκτρικής ενέργειας, αφού σύμφωνα με την ίδια την ΤΟΥΟΤΑ και τις μελέτες που κάνει με βάση τα μαθηματικά μοντέλα αν σε όλη την ΕΕ θα αντικατασταθεί το 50% των αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης, υβριδικών και διπλού καυσίμου, θα σημάνει και την κατάρρευση των πηγών ηλεκτρικής ενεργειακής διάθεσης, που μόνο για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο και μόνο για την ΕΕ.

Η εν λόγω σύμφωνα με τα μαθηματικά μοντέλα και όχι μόνο της ΤΟΥΟΤΑ λέμε εμείς, θα χρειάζονταν 300 φορές παραπάνω ηλεκτρική Ενέργεια από την σημερινή. Εδώ πέρα, δεν θα μιλήσουμε για τα μηνιαία ενεργειακά κόστη ενός νοικοκυριού, η μιας επιχείρησης που θα εκτοξευθούν τιμολογιακά αναλόγως, με αποτέλεσμα την κατάρρευση ολόκληρων κοινωνιών, επειδή οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες στην ΕΕ πάσχουν από μια δογματική, προτεσταντικού τύπου ηθική αθηροσκλήρωση.

Αν ένας Covid ήταν η αφορμή για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ΕΕ που ήδη ήταν χρεοκοπημένο(αν δεν ήταν οι Κινεζικές Τράπεζες να αγοράζουν Ευρωπαϊκά ομόλογα, θα είχαν πέσει ήδη οι τίτλοι τέλους σε αυτή τη δικτατορία και της Βλακείας, αλλά και των φιλελεύθερων – δημοκρατικών μονοπωλιακών ομίλων της ΕΕ δηλαδή, που είδε να χάνει το έδαφος και όχι μόνο το χαλί κάτω από τα πόδια της, όταν το πραξικόπημα στην Βολιβία έλαβε τέλος πολύ πρόσφατα, με αποτέλεσμα να σταματήσουν να ονειρεύονται την ηλεκτροκίνηση).

Το λίθιο που είναι απαραίτητο στις μπαταρίες, στην Βολιβία είναι τόσο άφθονο, όσο αφθονες είναι οι ακτογραμμές στην χώρα μας, γι αυτό και το νερό δεν είναι πόσιμο.Οι μπαταρίες ηλεκτροκίνησης δεν είναι μπαταρίες κινητού, η ταμπλέτας, με ότι συνεπάγεται με αυτό.Πάμε όμως στο κύριο στον κοινό παρονομαστή της δογματικής λογικής που ονομάζετε «πράσινη» ενέργεια, που είναι η μεγαλύτερη απάτη και μπίζνα όλων των εποχών, αλλά με αποδόσεις χειρότερες και από στοιχηματικές εταιρείες.

Αν στις δεύτερες υπάρχει επιλογή χασούρας με όραμα τα κέρδη(εδώ γελάμε), η την εξάρτηση από τον τζόγο, στην περίπτωση των κοινωνιών, δεν θα αποτελέσει επιλογή και θα είναι και η αιτία και η αφορμή για λιμοκτονία και δεν θα εξηγησούμε το γιατί, γιατί θα γίνουμε βιοτεχνία σεντονιών και ο χρόνος είναι πολύτιμος.

Όσο για το πόσο περιβαλλοντικά είναι είναι καθαρή ενέργεια, σκεφτείτε το γεγονός και μόνο της αύξησης της παραγωγής ρεύματος κατά +300% και το που θα πάνε τα μόλις 3,5 ετών διάρκειας ζωής οχήματα με τα βαρέα μέταλλα που θα τα τροφοδοτούν κινητική ενέργεια όταν τελειώσει ο κύκλος ζωής τους και δεν θα πούμε περισσότερα για αρχή.

ΥΓ* Αυτά τα ολίγα για την ώρα που αν τα βάλετε σε μια σειρά θα κατανοήσετε γιατί συμπιέζεται τόσο πολύ νομισματικά τουλάχιστον η Τουρκική Λίρα, που είναι συνέχεια μιας ΚΡΑΤΑΙΑΣ οικονομικής δύναμης, εφάμιλη των μεγάλων Ευρωπαϊκών Κρατών, μιας και κατέχει το 70% της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής Παραγωγής.

Τόσο η συμπίεση που δέχεται από την Κινεζική Οικονομία, όσο και απ΄ την μη αγορά ομολόγων της από από αυτήν λόγω των Οϊγούρων, δεν την καθιστά Γαλλία, Γερμανία, η Ιταλία, άσχετα ότι και οι τρεις έχουν εργοστάσια παντού.Φυσικά η Τουρκία θα επιλύσει τα προβλήματα της πολύ γρήγορα, μιας και χτίζει 3 έως 5 σταθμούς πυρηνικής Ενέργειας(από εκεί θα εισάγουμε ρεύμα) και θα πουλάει τα προϊόντα που παράγει σε τιμές μεγαλύτερου αρνητικού κλάσματος από τις όποιες υποτιμήσεις, με αποτέλεσμα να επανέλθει μέσα σε μια διετία πιο ισχυρή από ποτέ και μάλιστα αποδεσμευμένη από τις υποχρεώσεις στο κάθε ΝΑΤΟ. Ανεξάρτητα αν ο λαός της φυτοζωεί, καπιταλισμό έχουν και η ανοδικές του τάσεις κταγράφονται από τους ειδικούς μιας και θα είναι μέσα στο γκρουπ των 15 πιο πλούσιων Κρατών της υφηλίου.

Μάλιστα αυτοί που την κατακρίνουν, είναι οι οπαδοί του κινήματος της Πατάτας(τους θυμάστε αυτούς τους γραφικούς τύπους), τη στιγμή που ο Ενρτογάν μοιράζει πατάτες καθ’ άπασαν την Επικράτεια της γείτονος.

Fugazi LP/CD/MC End Hits May 02 1998

Κυκλοφόρησε στις 2 του Μάη του 1998 και είναι μέσα στους 500 σπουδαιότερους δίσκους του όλου ηλεκτρικού ήχου και στους 100 σπουδαιότερους δίσκους του όλου punk…

Με «τρομερό» art work και φυσικά μια μουσική που σκοτώνει κάθε πεποίθηση για επουράνιες αναγκαιότητες.Γήινος, σε βαθμό κακοποίησης της μουσικής θεωρίας, από τους σπασίκλες, τους βαθιά συντηρητικούς και οπισθοδρομικούς κλασσικούς διδασκάλους των Ωδείων που παθαίνουν ακουστικούς οργασμούς με τις, για μας τουλάχιστον φλύαρες και ανούσιες ανοησίες των όποιων κλασσικών ροκ σχημάτων (εμείς ούτε να τους ακούμε μπορούμε, θέλουμε, καθώς ούτε και να τους βλέπουμε, δυστυχώς έχουμε αρκετούς δίσκους τους που είναι καλά καταχωνιασμένοι από την εποχή της πρώτης εφηβείας, που μαθαίναμε τον ηλεκτρικό ήχο, αλλά ποτέ δεν μας ενδιέφεραν πραγματικά και ευτυχώς μέχρι τα 15 είχαν φάει Χ άπαξ και δια παντώς, πεταμένα λεφτά στον αέρα τέσπα όμως αλλού είναι το θέμα τώρα).

Ο Δίσκαρος αυτός είχε αγοραστεί 2 φορές γιατί το cd δεν ικανοποιούσε καθόλου τις ακροαματικές απαιτήσεις, εξάλλου ότι ακούς στο βινύλιο και ειδικά με λαμπάτο ενισχυτή και προενισχυτή, δεν συγκρίνεται με τα 010101010101010110101010 όσο κι άν το γράφημα είναι πυκνό.

Το End Hits είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ της απέραντης γκρουπάρας του post-hardcore που ονομάζονται Fugazi, κυκλοφόρησε από από την Ανεξάρτητη Dischord Records και Ηχογραφήθηκε στο Inner Ear Studios από τον Μάρτη του 1997 έως τον Σεπτέμβη του 1997 σε παραγωγή του Τεράστιου Don Zientara.

Ο εν λόγω δίσκος είναι συνέχεια της τριλογίας που ξεκίνησε το Red Medicine (1995) και κατέληξε το 2001 μαζί με την μπαντάρα στο δίσκο The Argument της εν λόγω χρονιάς. Λόγω του τίτλου, οι φήμες ξεπέρασαν την πραγματικότητα, φήμες που έλεγαν ότι επρόκειτο για την τελευταία τους κυκλοφορία.Στην πραγματικότητα ήταν η προτελευταία…

Η Απαξίωση του ΚΕΘΕΑ

Καπιταλισμός και ναρκωτικά ίσον νύχι κρέας, αν και σε αυτή την φάση που τον ζούμε μέσα από εικονικές πραγματικότητες, η εξάρτηση, έχει πάψει να είναι μόνο τοξικό εξάρτηση, αλλά και εξάρτηση πολλών άλλων ειδών.Πχ Η Εξάρτηση του gaming δεν είναι μικρότερο ναρκωτικό, όπως η εξάρτηση από τα social media(παρότι και από τα δυο παραπάνω θα εξισωθούν ως αποτέλεσμα εργασίες του μέλλοντος και του παρόντος, όπως ο διαχειριστής UAV μεταφορικών μέσων από Θαλάμους επιχειρήσεων, η ακόμα SMP), η ακόμα και από έρωτες που δεν έχουν καμία πρακτική αξία.

Στην περίπτωση του ΚΕΘΕΑ, το οποίο θα μπορούσε να διαχειριστεί όλα τα παραπάνω και στις νεότερες εκφράσεις της εξάρτησης, μακρυά από την λεγόμενη τοξικότητα, είναι η ίδια του η φιλοσοφία που απορρέει από τον μεγαλύτερο κοινωνικό ψυχολόγο και παιδαγωγό όλων των εποχών, το Λεβ Βιγκότσκι, τον οποίο όλη η επιστημονική Κοινότητα τον αποδέχεται εδώ και χρόνια ως Κορυφή.Γιατί όμως τόσος αντί Σοβιετισμός σήμερα, με το σκεπτικό ότι είναι ξεπερασμένες θεωρίες του 20ου Αιώνα και άλλες τέτοιες μπούρδες που καθημερινά μας τις περνούν γενναία, γενεές δεκατέσσερις οι δημοσιολόγοι της ΕΕ από τρολ, αλλά και από από επαγγελματίες κονδυλοφόρους και καλαμαράδες που στην καλύτερη περίπτωση παπαγαλίζουν και στην χειρότερη στρουθοκαμηλίζουν, για να γίνουν χωρίς τη θέληση τους(θέλουμε να πιστεύουμε) «βαποράκια» του Βιταλισμού.

Ολόκληρη η ανθρώπινη εξελικτική διαδικασία είναι προϊόν της ανθρώπινης παρέμβασης και η φαινομενικά χωρίς λόγο, μορφή και περιεχόμενο στόχευση, κάπου αποσκοπεί και στην προκειμένη περίπτωση βγάζει μάτι.Όσο κι αν ο καπιταλισμός περάσει στην επόμενη φάση, τα λούμπεν και τα ευάλωτα κοινωνικά στοιχεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν και θα τα οδηγούν στην ναρκοκουλτούρα που δεν θα περιορίζεται μόνο στο tablet η στα doom, troy, mindcraft, resident evil κοκ, τόσο σε κονσόλες, όσο και σε pc.

Έχουν επενδυθεί εκατομμύρια δολάρια στις φαρμακευτικές εταιρείες που με κάθε τρόπο προσπαθούν να στρέψουν την απεξάρτηση σε νέα προγράμματα νέας τοξικοεξάρτησης και να οδηγήσουν ένα μέρος της κοινωνίας σε φαρμακευτικές αγωγές που θα έρχονται με νέες ουσίες, να χτυπήσουν τις ουσίες, παθητικοποιόντας ακόμα περισσότερο ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που το μέλλον του διαγράφεται στην ανεργία, στα επιδόματα, στο 10-12 ωρο, στην αύξηση της παραγωγικότητας και στην εργοδοτική τρομοκρατία σε όποιον δουλεύει.Το χτύπημα στο ΚΕΘΕΑ, είναι πριν απ΄ όλα ένα ιδεολογικό ξεκαθάρισμα από το πολιτικό προσωπικό της Φαρμακοβιομηχανίας, τόσο της Ελληνικής, όσο και της Ευρωπαϊκής, αλλά και της Παγκόσμιας που μισεί τόσο πολύ τις ανθρωπιστικές επιστήμες και αποθεώνει μόνο αυτές που θα φέρουν κέρδη….

Η Σκληρότερη και αντιλαϊκοτερη Κυβέρνηση μετά από την εποχή του Σημίτη, κάνει καλά την Δουλειά της, ενισχύει τον ΚΜΚ και παίρνει μέτρα όπως ακριβώς κάνει η ΕΕ και φυσικά όλη η Ιντελιγκέντσια του Κεφαλαίου μαζί με τα παπαγαλάκια της, κηρύττοντας το ιδεολογικό μίσος, συνέχεια του ταξικού με αποτέλεσμα να αυγατίζει την κερδοφορία της στο κατ΄ αυτην διηνεκές και σε αυτή την προσπάθεια της εντάσσεται και το χτύπημα στο ΚΕΘΕΑ και μάλιστα με ΠΝΠ.